ilkokul arkadaşları

yıllar sonra buluştuk oturduk sohbet ettik. insanın gerçekten de ara sıra böyle şeylere ihtiyacı var çünkü eski güzel günleri hatırladıkça en azından mutlu oluyosun seviniyosun,çocukkenki yaptığın çılgınlıkları bilen arkadaşlarınla kahkaha atarak yad ediyosun. bırakmayın ilkokul arkadaşlarınızı,görüşün.

ilkokulda bir kız vardı. sarışın, mavi gözlü, pasif biriydi. 1. sınıfta onun yüzünden bitlenmiştim. bu sebeple 8 yıl boyunca kendisini hiç sevemedim . geçenlerde instagram da bir fotoğrafını gördüm. boşuna sinir olmuyormuşum. çok güzelleşmiş demekki böyle olacağını çocukken biliyordum.

muazzam dostlar. bugün oturduk buluştuk mesela , yıllardır dostlugumuz hiç bitmedi yılda 2 kez görüşmemize rağmen. en son yaz ayında gördüğüm insanla bugün görüştük ve hiçbir eksiklik yokmuşcasına o sevgi ,samimiyet. iyi ki varsınız ya

kendimi bildim bileli en yakın arkadaşım o benim. 7 yaşında 1. sınıfta saçlarımızda kurdeleler varken de bu böyleydi, şimdi yanaklarımızda bronzerlar, heightleighter'lar varken de böyle:)

benim ilk okul arkadaşlarım hala arkadaşım sabah beraberdir biz dört kişiyiz her şeyi beraber yapmıyoruz ama sıkıntımız mutluluğumuzu birbirimizle paylasiyoruz yazlari mesela bi oturuyoruz 5 saat konuşuyoruz zamanin nasıl geçtiğini anlamiyoruz sonraki gece yine aynı şey her gün konuşsakta sıkılmayız inşallah üniversiteyede beraber gideriz

yeni instagram açtım. hala görüştüğüm birkaç ilkokul arkadaşımı takibe aldım. haliyle onların takip ettikleri önerilenlerde çıkmaya başladı. önerilenlerdekilerin birçoğu da ilkokul arkadaşlarım. ben hepsini hatırlıyorum. ama onlar beni hatırlıyor mu? "yok ya bu beni hatırlamaz" diyerek es geçtiğim çok oldu :).

daha bugün yine buluştuk beşli ilkokulda takılan grubumla. 20 yaşına giricem ve her dönem okullarda sağlam arkadaşlıklar kurmayı başarmış olmak beni mutlu ediyor. hayatıma sağlam ve samimi insanlar almışım be.

i̇yi çocuklar olsalar bile muhabbetleri pek beni sarmıyor.

18 yıl olmuş hala beraberiz. ailecek görüşürüz. bayram'da klasik bayramlaşmalarımız vardır. her zaman oturduğumuzda konuşacak şeyler buluruz. büyüdük artık hepimiz iş güç sahibi olduk, hepimiz evlenip gideceğiz er ya da geç; umarım eşlerimiz ve çocuklarımız da anlaşır.

hâlâ görüştüklerim var

i̇lkokul arkadaşlarımın hepsi mi serseri olur amk geçenlerde güzel bi stalkladım da "ayan" diye adlandırılan tiplerden olmuşlar

bugün buluşacağız hocamızı görmeye gideceğiz, kızlara yeri saati falan soruyorum hemen "kardeşim, kanka" falan diyorlar. korkma yavşamayacam aq ne bu afra tafra

birinci sınıftan beri asla bozulmayan bir dostluğum var. hiç kimseye de değişmem. beşinci sınıfta ayrılmak zorunda kaldım ondan ve bir kaç günlük görüşme haricinde sadece telefondan konuştuk. geçen yıl görmeye gittiğimde kapıdan girdim o da ben de ağlamaya başladık.

gece gece güldürdü. Çok sık konuşmayız yılda bir iki kez anca görüşürüz ama seyrekte olsa insanın o yılları konuşabileceği, özlemle yad edebileceği birileri olması çok güzel bir şey ya.

i̇lkokulda sıra arkadaşım vardı gökçe sonra taşıdığımız için o okuldan ayrılınca arkadaşımı özlüyorum diye bi tane oyuncak bebeğimin adını gökçe koymuştum. şimdi onun 1 tane çocuğu var işte benim de vizelerim falan

sürekli görüştüğüm samimi olduğum arkadaşlarım var. ama aradan 15-20 yıl geçip hiç görüşmediklerim neden onca yıldan sonra görüşüp samimi olmak ister hızlıca? birbirimiz için farklı ve yepyeni insanlarız artık. teknolojiyle birlikte (facebook - whatsapp) tekrar bir araya gelip etkinlik kurmak isteyişinizi anlamıyorum. özellikle bu konuda istekli olanlarda şu durumu gözlemledim. ilkokul yıllarında asosyal olan, derslerinde başarısız olan, pasif olan karakterler şimdiki sosyal statüleriyle, meslekleriyle, eşiyle ve çocuklarıyla gövde gösterisi yapmak istiyorlar. geçmişin saplantılarından kurtulmak sadece. geçmişi bırakın ve hayatınıza bakın diyorum ben.

hala görüştüklerini var ama en önemlisi lise. i̇lkokul da oyun arkadaşı gibi bir şey ama lise dostlukları daha karakterine uygun olanların ve genelde kalıcı olanların oluştuğu yerdir .

sadece 1 tanesiyle ilkokuldan beri dostluğumuz hiç bozulmadı.

15 yıllık arkadaşım, dostum dün gelmiş. beni aradı kardeşim seni cafede bekliyor saat kaç olursa olsun git dedi bende 9 gibi işyerinden çıkıp gitmiştim. meğer kendi gelmiş ibne birazdan işe gideceğim için müsade isteyip kalktım ama özlemişim i̇bnetor herifi.

bu sabah mesaj atmış 21 nisanda nişanı varmış beni de bekliyormuş.hepiniz nisanlanin ben tek kalayım.

hiç biri kalmadi dhdhdhdh galiba insanlarla dost olmayı çok iyi başarıyorum ama iş dost kalmaya gelince o kısımda berbatım

mesaj attım görüşelim diye , uygun olunca ararım görüşürüz dedi 3 haftadır ses yok. sallamıyo beni galiba.

6 yıl aradan sonra ansızın mesaj attım buluşalım mı diye o kadar az konuştu ki soğuk yaptığını söyleyebilirim. Tamam ilkokulda içine kapanık biriydi ama o zamanlar çok iyi anlaşırdık, çünkü en yakın arkadaşımdı ve yanımda oldukça rahattı. Şimdi aradan zaman geçtiği için mi yabancılaştı anlamadım. Eski samimiyette olamamak çok üzücü.

Bende nedense tüm arkadaşlarım (cok fazla şehir değiştirmişliğim var) sanki hayatım boyunca yanımdalarmış gibi bir hissiyat oluşuyor. Pek dert anlatmayı sevmesem de güzel dert dinlerim, güzel özel günlerini kutlamaya çalışırım. Yalnızca biriyle gerçekte görüşüyoruz. Ama hepsini hala arkadaşım olarak düşünüyorum. Bana karşı yabani olmadıkları sürece aynı samimiyeti göstermeye devam edeceğim.

bi ara benim ilkokul arkadaşlarım bi whatsapp grubu açmıştı. bizim agalardan biri bacılardan birine yürücekti diye tahmin ediyorum yoksa bu organizasyonun başka bir amacı olamaz. o aralar herkesin numarası bende kayıtlı olduğu için baya da bi kişiyi ben ekledim. o aralar benim de hayatımda o zamanlar çok sevdiğim bir dişi kişisi bulunması sebebiyle grubu trollüyordum. günaydın beyler, iyi geceler beyler yazıyordum kızlar bişi deyince cevap vermiyodum falan ahahahha. bi ara sözlükte de bunu yapıcam. hatta tam tersini erkekleri mi siklemesem bu sefer bilmiyorum. harika olur aq ahahahaha

Kendisi bugün beni instagramda yakın arkadaşlara ekledi. Tek sorun instagramda takipleşmiyor olmamız hshshsh. Benim arkadaşlık ilişkilerimi özetleyen durum tam olarak bu.

çoğu patır patır evlendi, çoluk çocuk sahibi oldu. geçen gün bunlardan biriyle karşılaştım. çocuğuyla birlikte gidiyordu. sohbet esnasında bana dedi ki; ceku sanki bir ufalmışsın gibi portatif olmuşsun, senin şu okul da oku oku bitmedi. bir tık şoka uğradım. hadi okulu mokulu geçtim de nereye ufalmışım ya?? tamam zayıflamış olurum da boyum nasıl kısalabilir? moralim bozulmuştu. hala aklıma geldikçe birazcık daha bozuluyorum. portatif ne ya??!

İlkokulda arkadaşı olmayanlar üzgün 🥹

Hala görüştüğüm bir arkadaşım var. Böyle bazen yıllarca aramayız, konuşmayız ama birbirimizi görünce de babalarımızın adıyla sesleniriz ahaha kendisi hemşehrim ve geçen öğrendik akrabaymışız ahahah bunun dayısı benim arkadaşım ayrıca büyük dayısı da benim kuzenimle evliymiş ahahah diyor ki vay amk niye şimdi öğreniyoruz dedim yav ben senle akraba olmak istemiyordum diyor hee ben çok meraklıydım sana ahahah